Pojęcie „Polexit” powstało w następstwie pobożnych życzeń osób, co do procesu wyjścia ze struktur UE na wzór angielskiego Brexitu.
A.
Przypomnę, że operacja BREXIT składała się z 2 etapów:
1. Referendum 23.06.2016 roku z pytaniem o treści „Czy Wielka Brytania powinna pozostać członkiem Unii Europejskiej, czy opuścić Unię Europejską?”. Większość głosujących (51,89%) opowiedziała się za opuszczeniem UE. Frekwencja wyniosła 72,2%. Mamy zatem stosunek głosów to 52:48, czyli różnica niewielka, na rzecz opuszczenia UE.
Przedtem ponad rok trwała ogólnokrajowa dyskusja dotycząca referendum. Przypomnę: Wielka Brytania jest krajem, gdzie obywatele mają bierne prawo wyborcze do Izby Gmin w przeciwieństwie do III RP – łopatologicznie pisze o tym bloger Tomasz J Kaźmierski.
Znajomy z Anglii pisał mi, że na podstawie ulotek reklamowych, jakie otrzymywał do domu w związku z akcją Brexit sądzi, że zwolennicy pozostania w UE mieli 5 razy większe fundusze.
Bloger „Wojciech”, podający się za członka Torysów w UK, na nieistniejącej dziś stronie prawica.net pisał, iż zwolennicy obu opcji – LEAVE i REMAIN – są rozlokowani w obydwu głównych partiach, które zajmują ok. 90% miejsc w Izbie Gmin.
2. Stosowna uchwała Izby Gmin w sprawie Brexitu.
B.
Analogicznie operacja POLEXIT wyglądałaby następująco:
Ad 1. Co do referendum w Polsce to możemy posiłkować się tylko sondażami. Angielska wiki pisze:
„W sondażu ze stycznia 2020 r. podano, że 89 proc. Polaków stwierdziło, że Polska powinna pozostać w UE, a 6 proc. stwierdziło, że powinna opuścić Unię. Podczas gdy sondaż z listopada 2020 r. wykazał, że 87% Polaków stwierdziło, że Polska powinna pozostać członkiem UE, podczas gdy 8% stwierdziło, że Polska powinna opuścić UE, a kolejne 5 procent nie było w stanie się zdecydować”.
Gdyby założyć liniowy spadek sympatii Polaków do UE na 2% w skali roku, to do osiągnięcia pułapu 50% poparcia pozostania w UE potrzeba by około 20 lat.
Ad 2. Uchwała Sejmu w sprawie Polexitu.
Nawet gdyby za Polexitem głosowało 90% wyborców, to jakikolwiek scenariusz, co do uchwały polskiego Parlamentu (plus Prezydent) w sprawie Polexitu, jest nie do przewidzenia.
Przyczyna jest znana. Jest nim systemowy mankament mechanizmu wyborczego, wyrażający się brakiem odpowiedzialności pojedynczego posła przed swoim elektoratem, o którym pisze Bloger w cytowanej powyżej notce.
C.
Jesteśmy cały czas w okowach peerelowskiego systemu wybierania politycznych elit, który cementuje wśród elektoratu myślenie homo sovieticus’owe a nie obywatelskie. Inaczej niż to mają na Wyspach Zjednoczonego Królestwa.
Źródło: https://www.salon24.pl/u/wbs/1164958,polexit-czyli-bajdurzenie-politycznych-dyletantow
- Do P.T. Marka Ciesielczyka, autora notek „Przyczyny porażek…” – zamiast komentarza - 2022-02-24
- Votum separatum do nazwy „Antypartia” - 2021-09-15
- Polexit, czyli bajdurzenie politycznych dyletantów - 2021-09-14
- Brak lustracji w szeregach Lucyfera a casus Pratasiewicza - 2021-06-26
- Votum separatum do notki @Konrad Rękas „Kukiz-PiS – bo tutaj jest jak jest…” - 2021-06-11
- Polska maniera wtrącania się w nie swoje sprawy na przykładzie Białorusi - 2020-08-13
- Polsko-białoruskie powinowactwo wyborcze? - 2020-05-30
- „Wolne” wybory – a co to takiego? - 2020-04-25
- Wybory korespondencyjne a europejskie standardy wyborcze - 2020-04-15
- Związek Kościoła z demokracją - 2020-02-07