Oficyna Wydawnicza ATUT wydała moją nową książkę. Nosi tytuł: System wyborczy do Izby Poselskiej parlamentu Polski przedrozbiorowej, Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego. To pierwsza tego typu praca w polskiej literaturze naukowej. Omówiłem w niej podstawowe mechanizmy wyłaniania posłów do izby niższej Sejmu tych trzech państw polskich. Przedstawiłem je na tle procesu powstania parlamentu, jego organizacji, procedur decydowania oraz na tle ogólnej charakterystyki demokracji szlacheckiej, występujących w niej powiązań pomiędzy demokracją pośrednią i bezpośrednią.

W książce opisałem elementy tworzące system wyborczy do Izby Poselskiej parlamentu dawnej Polski: kształt, strukturę i wielkość sejmików przedsejmowych jako jednostek wyborczych, uprawnienia wyborców i formułę elekcji posłów. W ramach tego zwróciłem uwagę na przywiązanie szlachty do reprezentowania rodzimych powiatów. Wskazałem też wzór tego systemu wypracowany przez rozwiązania instytucjonalne i praktykę wyborczą w okresie do końca XVII wieku. Omówiłem również charakter mandatu przedstawicielskiego.

W okresie poprzedzającym panowanie króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, Polska nie miała jednolitego systemu wybierania posłów, ustanowionego „odgórnie” dla całego państwa. System ten ewolucyjnie wytworzyła historia, stąd też cechowała go różnorodność praktykowanych rozwiązań. W polskiej myśli politycznej dostrzegano potrzebę jego ujednolicenia. Dlatego w mojej książce sporo miejsca zajmują koncepcje zmian tego systemu, jakie zamierzano wprowadzić w ramach reformowania systemu politycznego Pierwszej Rzeczypospolitej w XVIII wieku. Omówiłem propozycje Stanisława Dunin Karwickiego, króla Stanisława Leszczyńskiego, obozu Familii, projekty księdza Stanisława Konarskiego, Michała Wielhorskiego, księdza Stanisława Staszica, księdza Hugona Kołłątaja, Adama Wawrzyńca Rzewuskiego i innych autorów.

Na tym tle pokazałem przebieg reformowania systemu wyborczego do Izby Poselskiej Rzeczypospolitej. Zarysowałem zmiany, jakie zaszły w nim w latach 1764–1768. Omówiłem treść nowego systemu wyborczego zawartego w ustawach Sejmu Czteroletniego, towarzyszących Konstytucji 3 maja 1791 r. Opisałem jego części składowe, zawarte w nich rozwiązania szczegółowe, zwłaszcza odnoszące się do procedury wyborczej.

Interesowała mnie również kwestia wpływu tegoż systemu na prawo i praktykę wyborczą towarzyszącą próbom odtworzenia państwa polskiego, podejmowanym na początku XIX wieku. W ramach tego omówiłem system wyborczy do Izby Poselskiej parlamentów Księstwa Warszawskiego (1807-1815) i Królestwa Polskiego (1815-1831). Zwróciłem uwagę na to, że w obu tych formach państwowości polskiej wybory posłów do Izby Poselskiej w całości dokonywano w jednomandatowych okręgach wyborczych, jakie tworzyły sejmiki powiatowe i zgromadzenia ludowe. Pod tym względem zarówno Księstwo Warszawskie, jak też Królestwo Kongresowe były państwami, które w całości oparły swój system wyborczy na okręgach jednomandatowych znacznie wcześniej, niż uczyniły to Stany Zjednoczone Ameryki Północnej, Wielka Brytania czy Francja.

Zachęcam do lektury!

 

Zdzisław Ilski

Wrocław, 7 lipca 2022

Link do strony Oficyny Wydawniczej ATUT

 

Dodaj komentarz

Twoj adres e-mail nie bedzie opublikowany. Wymagane pola są zaznaczone *

You may use these <abbr title="HyperText Markup Language">HTML</abbr> tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

*